بررسی قدرت ercp و ptc در تشخیص بیماریهای مجاری صفراوی و پانکراس

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بیماری های مجاری صفراوی و پانکراس و عوارض شناخته شده آن و نیز جراحی کورکورانه در این زمینه و نظر به وجود گزارش های متفاوت از قدرت تشخیصی این دو روش و به منظور تعیین قدرت تشخیص ercp و ptc در بیماری های مجاری صفراوی و پانکراس این تحقیق در مراجعین به بیمارستان آیت الله طالقانی طی سال 1374 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی روی 44 نفر با علایم ایکتر انسدادی مراجعه نموده و موافقت خود را برای همکاری با طرح اعلام داشته و اندیکاسیون عمل جراحی داشتند، صورت پذیرفت. خصوصیات سنی، جنسی و علل مراجعه و نیز یافته های ercp و ptc از نظر وجود بیماری بررسی و در فرم اطلاعاتی شماره (1) ثبت گردید. نتیجه مشاهدات اتاق عمل و گزارش پاتولوژی از نظر اتیولوژی بیماری به صورت دوسوکور قطعی بیماری مجاری صفراوی در فرم اطلاعاتی شماره (2) ثبت شد. داده های فرم اطلاعاتی (1) و (2) طبقه بندی و میزان حساسیت، ویژگی، ارزش پیشگویی مثبت و منفی و نیز کارآیی آن تعیین گردید. یافته ها: از 44 نفر مورد بررسی به نسبت 45.5% زن و 54.5% مرد و در سنین 80-25 (متوسط 55) بودند و حدود 70% با علایم زردی یا درد ruq مراجعه کردند. حساسیت و ویژگی ercp به ترتیب 84 و 100 و کارآیی کلی آن 84% و در مورد ptc به ترتیب 90، 100 و 90 درصد بود. نتیجه گیری: انجام ercp و ptc می تواند در تشخیص بیماری مفید باشد، با توجه به سهولت انجام ptc در صورت متسع بودن مجاری صفراوی، ابتدا ptc و بعد ercp انجام گیرد. تحقیقات بیشتر برای بررسی قدرت تشخیص این دو روش، بررسی اتیولوژی هر یک از بیماری های پانکراس و سیستم صفراوی را توصیه می نماید.